• 4
    galatasaray'ın üst üste inönü stadı'nda oynadığı üçüncü lig maçıdır.

    32. hafta mustafa denizli yönetimindeki kocaelispor'a 4-0 kaybettik, hat-trick yapan saffet sancaklı'yı durduramadık. sonraki hafta daum'un kovularak fuat yaman'a emanet ettiği beşiktaş'ı 2-1 yendik ve denizlispor'u da (galiba ersun yanal teknik direktördü) 1-0 mağlup ederek sezonu kapadık.

    konuk takım sıfatıyla çıktığımız beşiktaş derbisini saymazsak inönü'de oynamamızın nedeni ali sami yen stadı'nın bakıma alınmasıydı. o söz konusu 95-96 sezonunda zemin patates tarlasına dönmüştü. hatta hatırlayan olur; ali sami yen'de fener'i 2-0 yendiğimizde (evren'in oğuz'u kilitlediği derbi) hakan şükür'ün ayağa zemine takılmış, şutu kale yerine arif'in kafasına gitmiş, högh'ü çalımlarıyla futboldan soğutan arif de skoru belirlemişti.

    neyse konudan koptum.. sözün özü ali sami yen stadı bakımda olduğu için inönü'de oynadığımız bir maçtı. ertesi sezon ali sami yen'in düzelen zeminini hatırlamak isteyenler, hagi'nin trabzon'u 1-0 yendiği maçtaki çimin güzelliğini hafızasında canlandırabilir.
  • 6
    bu maç benim galatasaraylı olduğum maçtır. ne yazık ki utanarak itiraf etmeliyim küçükken* dayım ve dedemin etkisiyle fenerbahçeyi tutuyordum. babamın omzunda 19 mayıs günü ılık bir istanbul havasında inönü stadında yaşadığım heyecan hala en güzel anılarım arasında baş köşededir. babamın beni bu maça götürmesi, galatasaray atkısı ve forması alması, saunders'ın golü, babamla beraber çılgınca gole sevinmemiz artık herşeyi benim için değiştirmişti ve ne güzel de olmuştu. maçtan dönüş yolunda o gün babama galatasaraylı olacağıma dair söz verdim ve bi daha diğer takım defterleri benim için açılmamak üzere kapandı. sonra gelsin 4 yıl üstüste gelen şampiyonluklar, uefa kupası, süper kupa, gitsin 16 dakikalık efsane şampiyonluk, unutulmaz angry birdslerin* sahasında kupa kaldırma şenlikleri. tekrar teşekkürler babacım iyi ki beni galatasaraylı yaptın.
App Store'dan indirin Google Play'den alın