1047
ilk baktığın zaman farklı bir şeyler görürsün. rengidir, formasıdır, armasıdır bu ama farklıdır. kimisi başarısına, kimisi bir futbolcusuna tutulur. diğerinin derdi hayattan uzaklaşmaktır sadece. tutunacak bir daldır. sığınacak bir liman, övünecek bir başarıdır yeri geldiğinde. güçtür, aidiyettir aslında çoğunlukla, belki kimseye duyamayacağın. bu işi anlatmak aşktan ötedir zira bir kıza aşık olursun ama karşılık almazsan bir süre sonra unutursun. yani bunun adı sadece aşk değildir. platonik sevdanın tarifidir.
işten sıkılırsın, parasızlıktan sıkılırsın, paran çoktur yapacak işin yoktur hayattan sıkılırsın maç izlemeye gidersin. takımın galip gelir o gece rahat uyursun. afyondur gerçekten. unutturur, güldürür, mutlu eder, kahreder, ağlatır. geçinmesi zor bir sevgilidir ama çile ile yazılmış bir sevdadır.
parasız halde bir bilet arar, gider bir forma alır. şehirden şehre, ülkelerden ülkelere yolculuk yapar. dayak yer, dayak atar. futbol sevdalısı olmak budur. bunun adı taraf olmaktır, taraftardır.
onun gözünde sevgilisi her zaman iyidir. kötülüğün yanından geçmez, geçemez. aslında hep en iyi yerde olması gerekendir ama diğerleri onu çekemiyordur. fesat vardır bu işlerde. engellemeler vardır. yoksa nasıl olmasın ki? daha ne yapılsın ki?
platonik sevda budur. sevgilisinin aslında olduğu kişiyi göremez, görmez. kötü gerçekler karşısına teker teker çıktığında önce komplo teorileri arar bünye, ona buna saldırır. yalan olduğuna inanmak için bahaneler arar. sonra “lan yoksa?” der, gerçekler acıtmaya başladığında “ama”lar başlar içinde. ama “onlarda yapıyordu, diğerlerinin hiç suçu yok mu? neden biz?” der. ama aslında sevgili göründüğü kadar masum değildir. bu işin sonu ayrılıktır. acıdır.
şike konularıyla ilgili tek üzüldüğüm konu budur. fenerbahçe için, sivasspor için, eskişehirspor için, hangi takım için olursa olsun; aşından ekmeğinden arttırmış, para harcamış, emek vermiş taraftardır tek üzüldüğüm. bir galatasaray taraftarı olarak ancak bu kadar empati kurabilirim. gerisi içinse söylenecek çok şey var ama ne söylesek boş. kimine göre cemaatin hesapları, kimine göre şahsi düşmanlıkların hesabı, kimine göre o, kimine göre bu. taraftar tüm bunları tartışırken unutmasın; aslında hiçbir şey bizim düşündüğümüz gibi değil. evet bunu zaten biliyoruz ama neden biz demeyin, tam aksine benim aşkıma, sevdama, emeğime leke sürenler siktirsin gitsin diyin. daha fazla aldatılmak daha mı iyi? bu tiyatroyu, hırsızlığı salak gibi izlemek daha mı iyi? benim onurumu lekeleyenler nereye giderse gitsin, takımımda alması gereken cezayı da alsın. ama önceden de yapmışlardı. evet; futbol oynanmaya başladığından beri şike yapılıyor. bundan sonra da yapılacak. önemli olan bu aldatmanın, şerefsizliğin ne kadar azalacağı. ama sen önce şu sınavını ver arkadaş. öğretmenine onu bunu şikayet etmeden, kendi suçunla, masumiyetinin bozulmuşluğunla yüzleş. utan önce. arman ne hale geldi bak? şerefin yerlerde. sıra onlara da elbet gelir.
şimdi soruyorsun kendine, neden herkes düğün halinde? sor bakalım kendine neden? platonik bir sevdanın adıdır taraftar olmak; zor iş vesselam.
işten sıkılırsın, parasızlıktan sıkılırsın, paran çoktur yapacak işin yoktur hayattan sıkılırsın maç izlemeye gidersin. takımın galip gelir o gece rahat uyursun. afyondur gerçekten. unutturur, güldürür, mutlu eder, kahreder, ağlatır. geçinmesi zor bir sevgilidir ama çile ile yazılmış bir sevdadır.
parasız halde bir bilet arar, gider bir forma alır. şehirden şehre, ülkelerden ülkelere yolculuk yapar. dayak yer, dayak atar. futbol sevdalısı olmak budur. bunun adı taraf olmaktır, taraftardır.
onun gözünde sevgilisi her zaman iyidir. kötülüğün yanından geçmez, geçemez. aslında hep en iyi yerde olması gerekendir ama diğerleri onu çekemiyordur. fesat vardır bu işlerde. engellemeler vardır. yoksa nasıl olmasın ki? daha ne yapılsın ki?
platonik sevda budur. sevgilisinin aslında olduğu kişiyi göremez, görmez. kötü gerçekler karşısına teker teker çıktığında önce komplo teorileri arar bünye, ona buna saldırır. yalan olduğuna inanmak için bahaneler arar. sonra “lan yoksa?” der, gerçekler acıtmaya başladığında “ama”lar başlar içinde. ama “onlarda yapıyordu, diğerlerinin hiç suçu yok mu? neden biz?” der. ama aslında sevgili göründüğü kadar masum değildir. bu işin sonu ayrılıktır. acıdır.
şike konularıyla ilgili tek üzüldüğüm konu budur. fenerbahçe için, sivasspor için, eskişehirspor için, hangi takım için olursa olsun; aşından ekmeğinden arttırmış, para harcamış, emek vermiş taraftardır tek üzüldüğüm. bir galatasaray taraftarı olarak ancak bu kadar empati kurabilirim. gerisi içinse söylenecek çok şey var ama ne söylesek boş. kimine göre cemaatin hesapları, kimine göre şahsi düşmanlıkların hesabı, kimine göre o, kimine göre bu. taraftar tüm bunları tartışırken unutmasın; aslında hiçbir şey bizim düşündüğümüz gibi değil. evet bunu zaten biliyoruz ama neden biz demeyin, tam aksine benim aşkıma, sevdama, emeğime leke sürenler siktirsin gitsin diyin. daha fazla aldatılmak daha mı iyi? bu tiyatroyu, hırsızlığı salak gibi izlemek daha mı iyi? benim onurumu lekeleyenler nereye giderse gitsin, takımımda alması gereken cezayı da alsın. ama önceden de yapmışlardı. evet; futbol oynanmaya başladığından beri şike yapılıyor. bundan sonra da yapılacak. önemli olan bu aldatmanın, şerefsizliğin ne kadar azalacağı. ama sen önce şu sınavını ver arkadaş. öğretmenine onu bunu şikayet etmeden, kendi suçunla, masumiyetinin bozulmuşluğunla yüzleş. utan önce. arman ne hale geldi bak? şerefin yerlerde. sıra onlara da elbet gelir.
şimdi soruyorsun kendine, neden herkes düğün halinde? sor bakalım kendine neden? platonik bir sevdanın adıdır taraftar olmak; zor iş vesselam.
