1718
elli yıllık galatasaraylıyım, çok güzel günler yaşadık, buna karşın çok kötü anlarda, en dip zamanda bile galatasaray ulan dedik, yılmadık armanın peşinden ölümüne koştuk. kötü hocalara tanıklık ettik, yedek kaleciyi santrfor olarak sahaya süren şuursuz hocalarda gördük, bir bildikleri vardır dedik geçtik ama hiç bir aksiyon beni bu torentin soğuttuğu kadar galatasaraydan yabancılaştırmadı. artık bu adamın nasıl bir enerjisi varsa, inanılmaz itiyor beni. hayatta tek tutacak dalı galatasaray olan insanlara bu eziyet gerçekten çok ağır. bu nasıl bir imtihan? kabus mu yaşıyorum? bir tarikatın zulmüne miyim? hayatımda galatasaray konusunda hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim kendimi. ne olur git diyemiyorum, bu beni aşan bir konu, neticesinde sıradan bir taraftarım, sadece sesli düşünen bir meczup deyip gülün geçin, bu garip ruh halime.
